دل نوشته

من تا حالا آهنگ های غمگین زیادی گوش کردم...

ولی چند روز پیش فهمیدم که ترانه غمگین حتما نباید با ساز و آواز باشه..

سر کار بودم که یه دفعه بین هیاهوی مردم،یک صدای غریبی به گوشم خورد..طوری شد که بین اون همه سرو صدا فقط اون صدا رو میشنیدم...

صدای نی زدن یک پیر مرد دوره گرد بود...داشت واسه خودش،واسه دلش میزد..

اینقدر صدای سازش قشنگ بود...اینقدر سوز داشت که برای یه لحظه ماتم برد..عجیب رفتم تو فکر،

قدم به قدم نزدیک تر میشد...