دل نوشته

خدا را در قلب کسانى دیدم که بدون هیچ توقعى مهربانند!

هرکی با عشقش داره تو این هوای دو نفره قدم میزنه.

منم هندزفریم تو گوشمه با آهنگ صدای داریوش اونم رو لبه ی جدول دارم قدم میزنم و به بدبخیایم فکرمیکنم…

پاییز از حوالی حوصله ات که بگذرد
من زرد می شوم
و تا کفشهای رفتنت جفت می شود
غریب می مانم
و نیلوفرانه دوستت دارم
نه مثل مردمی که عشق را از روی غریزه نشخوار می کنند
من درست مثل خودم
هنوز و همیشه
دوستت دارم…

مهربانیت رابه دستى ببخش؛که مى دانى بااوخواهى ماند…
وگرنه حسرتى میگذارى بردلى که دوستت دارد…!!!

این روزها…
خیلی چیزها دست من نیست..!
مثلآ…
دستانت..!!!

چه دنیایی ساکتی!
دیگر صدای تپش قلبها غوغا نمیکند…
بی گمان همه شکسته اند…

گاه گاهی دل تنگ می شوم
تنگ غروب
تنگ خاطرات
ودلم چنان کوچک می شود
که نخ سوزن مادربزرگ هم
از آن نمی گذرد…

سعی کن در این دنیا خودت باشی، دیگران به حد کافی هستند…!